Rama

Si Rama (Sanskrito: राम, romanisado: rāma), Ram, Raman o Ramar, na bisto man na Ramachandra (IAST: Rāmacandra, Sanskrito: रामचन्द्र), sarong pangenot na dios sa Hinduismo.

Siya an ikapito asin saro sa pinakapopular na avatar nin Vishnu. Sa Rama-sentrikong tradisyon kan Hinduismo, siya an konsideradong Supremong Persona.^[1]

Sinasabing si Rama namundag sa Kaushalya asin Dasharatha sa Ayodhya, an tagapamahala kan Kahadean nin Kosala. Kaiba sa saiyang mga tugang si Lakshmana, Bharata, asin Shatrughna. Inagom niya si Sita. Minsan ngani namundag sa sarong pamilya nin hade, an saindang buhay ilinaladawan sa mga tekstong Hindu bilang saro na inaangat nin dai linalaoman na mga pagbabago arog baga nin pagkadistiero sa pobre asin masakit na mga kamugtakan, mga problema sa etika asin moral.^[2] Sa gabos nindang travail, an pinakalataw iyo an pagkidnap ki Sita kan demonyong si Ravana, na sinundan kan determinado asin epikong paghihingoa ni Rama asin Lakshmana na makamtan an saiyang katalingkasan asin raoton an demonyong si Ravana tumang sa darakulang disbentaha. An bilog na estorya nin buhay ni Rama, Sita asin kan saindang kairiba matalinhagang pinag - oolayan an mga obligasyon, diretso asin sosyal na mga paninimbagan nin sarong indibiduwal. Iyan nag - iilustrar nin dharma asin dharmic na pamumuhay sa paagi kan modelong mga karakter.^[2][3]

Si Rama nangorognang mahalaga sa Vaishnavismo. Siya an sentrong pigura kan suanoy na epikong Hindu na Ramayana, sarong teksto na historikal na bantogan sa mga kulturang Habagatan na Asya asin Sur-subangan na Asya.^[4][5] An saiyang suanoy na mga osipon nakaakit sa mga bhasya (mga komentaryo) asin mahiwas na literaturang sekundarya asin ipinasabong na mga arte sa pagperform. Halimbawa, an duwa sa siring na mga teksto iyo an Adhyatma Ramayana - sarong espiritwal asin teolohikong tratado na kinonsiderar na pundasyonal kan mga monasteryong Ramanandi, asin Ramcharitmanas - sarong popular na tratado na nakakapukaw sa rinibong aktibidad sa kapiestahan nin Ramlila durante kan tigrakdag kada taon sa India.^[6][7]

Mahihiling man an mga osipon ni Rama sa mga teksto kan Jainismo asin Budhismo, minsan ngani kun minsan inaapod siyang Pauma o Padma sa mga tekstong ini, asin an saindang mga detalye dakula an pagkakaiba sa mga bersyon kan Hindu.^[8] Si Jain Texts sinambit man si Rama bilang ikawalong balabhadra sa tahaw kan 63 na salakapurusas. Sa Sikhismo, si Rama nasambit na saro sa duwang polo may apat na banal na inkarnasyon ni Vishnu sa Chaubis Avtar sa Dasam Granth.^[9][10][11]

1. ↑ Tulasīdāsa (1999). Sri Ramacaritamanasa. Translated by Prasad, RC. Motilal Banarsidass. pp. 871–872. ISBN 978-81-208-0762-4. 
2. ↑ ^{2.0 2.1} William H. Brackney (2013). Human Rights and the World's Major Religions, 2nd Edition. ABC-CLIO. pp. 238–239. ISBN 978-1-4408-2812-6. 
3. ↑ Roderick Hindery (1978). Comparative Ethics in Hindu and Buddhist Traditions. Motilal Banarsidass. pp. 95–124. ISBN 978-81-208-0866-9. 
4. ↑ Vālmīki (1990). The Ramayana of Valmiki: Balakanda. Translated by Goldman, Robert P. Princeton University Press. p. 3. ISBN 978-1-4008-8455-1. 
5. ↑ Marijke J. Klokke (2000). Narrative Sculpture and Literary Traditions in South and Southeast Asia. BRILL. pp. 51–57. ISBN 90-04-11865-9. 
6. ↑ James G. Lochtefeld 2002.
7. ↑ Jennifer Lindsay (2006). Between Tongues: Translation And/of/in Performance in Asia. National University of Singapore Press. pp. 12–14. ISBN 978-9971-69-339-8. 
8. ↑ Peter J. Claus; Sarah Diamond; Margaret Ann Mills (2003). South Asian Folklore: An Encyclopedia : Afghanistan, Bangladesh, India, Nepal, Pakistan, Sri Lanka. Taylor & Francis. p. 508. ISBN 978-0-415-93919-5. 
9. ↑ King, Anna S. (2005). The intimate other: love divine in Indic religions. Orient Blackswan. pp. 32–33. ISBN 978-81-250-2801-7. 
10. ↑ Matchett, Freda (2001). Krishna, Lord or Avatara?: the relationship between Krishna and Vishnu. 9780700712816. pp. 3–4. ISBN 978-0-7007-1281-6. 
11. ↑ Robin Rinehart 2011.